Littekens
Je kunt mijn wonden wel helen…
Maar de littekens blijven bestaan…
Een pleister erop plakken…
Ze zullen nooit weggaan…
Wonden die worden opgesneden…
Keer op keer…
Je wilt het niet opnieuw laten gebeuren…
Maar toch gebeurt het weer…
Oude wonden die opengaan…
Doen meer pijn dan ooit tevoren…
Oude herinneringen en nieuwe erbij…
Alweer de hoop verloren…
De wonden die wel weer veranderen in littekens…
Littekens die langzaam een beetje vervagen…
Ze blijven wel…
En als je ze aanraakt, brand het…Alsof je net bent geslagen…
Longo Ornella: | Donderdag, juni 23, 2005 09:34 |
Littekens lichamelijk of geestelijk? Ik hoop dat jij jezelf geen pijn doet, want van die littekens heb je achteraf schuldgevoelens, de littekens die iemand anders je bezorgt, eerder geestelijk dan, die doen evenveel pijn en helen ook heel moeilijk, maar daar kan jij niet aan doen! Mooi geschreven! Ornella x |
|
fLiNdErMeIsJ: | Vrijdag, mei 20, 2005 21:41 |
wauw... kan het niet beter zeggen.. och das et gevoel dat ik nuw heb ma jah ... Ly Gurl | |
CharlotteMan: | Vrijdag, mei 20, 2005 16:30 |
heey mooi:) | |
*Fighter*: | Donderdag, mei 19, 2005 21:48 |
Heej Meisje! Mooi gedichtje! Maar wel emotioneel! I'll be there 4 you! XxX |
|
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 19 mei 2005 | ||
Thema's: |