De weg naar je eigen
Soms lijk ik niet meer te willen
Lijkt het uitzichtloos
Mezelf zo zwaar te tillen
Zo zwak en waardeloos
De weg blijft eenzaam
Geen doel voor ogen
Maar wat er ook gebeuren zal
Ik ga je dit beloven:
Ik laat me niet kisten
Ik laat me niet krenken
Er komt een dag
Dat ik mezelf kan schenken
Wat voor een ander zo gewoon is
Maar voor mij zo ongekend
Een leven met vervulling
Omdat je bij jezelf bent
Ook al blijft het tij steeds keren
Ik blijf vallen en weer opstaan
Ik blijf opnieuw proberen
Daar kun je van op aan
Hoe lang het ook mag duren
Ik zal dat eigen lichtje vinden
Dit vat zal nooit verzuren
Ik ben niet in te binden
Ook ik heb een eigen plekje
Een bron van levensenergie
Diep in mijn eigen stekje
Ik zie het alleen nog niet
De weg naar je eigen, duurt werkelijk het langst
Maar als je het eenmaal kunt ontvangen
Dan heb je volgens mij de mooiste vangst!