Niet echt een gedicht...
Ik voel me rot vanbinnen maar toch doe ik me vanbuiten vaak gelukkig voor...
Ik voel me rot vanbinnen, maar hoe zou dat komen?
K ga nu al ruim 1jaar naar de psycholoog en nog ben ik niet in orde... K heb veel meegemaakt de laatste tijd,
mijn vriend die het af trapte,
mijn beste maat die verhuisde,
mijn vriendin die gestorven is aan zelfmoord,
mijn tante die een hersenbloedng is opgelopen,
andere vriendin die in een psychiatrische instelling zit,
...
Al deze dingen moet ik verwerken, alles komt in mijn hoofd, alles maak ik mee en aan niets komt een einde.
Ik werk er hard aan, echt waar! Maar het lukt me gewoon niet. Ondanks ik vele mensen hebb die mij steunen heb ik steeds het gevoel dat ik er alleen voor sta.
Ik wil vertellen, vertellen hoe ik me voel en wat ik denk. Vertellen hoe ik denk en waarom. Maar... Ik weet niet hoe.
En wil je weten hoe dat komt? Wel, alles is zo ingewikkeld dat ik er zelf niet meer aan uit kan. Ik begrijp mezelf vaak niet meer. Alles is zo ingewikkeld voor mij maar in jou ogen kan het ongeloofelijk simpel zijn.
Ik weet vele dingen niet meer en zit echt in de knoop. Maar geloof me, ik werk eraan. Zou graag gewoon eens willen praten, willen uitleggen hoe ik me voel... Maar zo snel is dat niet gedaan! Ik zoek alleen iemand die de tijd wil nemen om te luisteren... Want er is zoveel en ik heb tijd nodig!
°°Dit is niet echt een gedicht, het is eerder een gevoel dat ik even kwijt moest..°°