Je slaat je armen om me heen
Zacht, ik voel de tederheid
En even herkende ik je gezicht
Nu ben ik je weer kwijt
Je vertelt me verhalen
Die niets meer met me doen
Herinneringen flitsen voorbij
Als een droom, een visioen
Je fluistert me je naam
Maar hij klinkt te onbekend
Ik voel wel dat ik van je hou
Maar weet niet meer wie je bent
Ik ben mezelf kwijtgeraakt
Ik, ik ben dement.
-Rosa-: | Donderdag, juni 02, 2005 20:43 |
Prachtig neergezet, jongedame. Et alors, je t'aime! Hoogachtend, |
|
Teared Out: | Woensdag, juni 01, 2005 15:13 |
Moooi.. En inderdaad inlevend, als dat een goede zin/woord is.. :) En toch hoef je er niet per se dement voor te zijn, om je soms zo te voelen. :$ Maargoed, je bent een prachtschrijfster! :) Liefs, |
|
MaYo-lijn: | Dinsdag, mei 31, 2005 17:28 |
Ik vind het een mooi gedicht. gelukkig fictief.. Mooi inlevend. (Al mag je in het vervolg wel een iets groter lettertype doen, voor de slechtzienden onder ons ;-)) Liefs, Marjo. |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 31 mei 2005 | ||
Thema's: |