mocht rusten op je hand
mocht rusten op je hand
ik fladderde wat traag
koos willekeurig bloemen
ik dacht de hemel vaag
verdwaalde toen en nam
je hulp maar al te graag
ik mocht rusten op je hand
die me verbaasde
om zijn zachtheid
de zon scheen roze
aan de overkant
we zagen kleine dingen
lachten naar elkaar
ontdekten hoe we zonder
woorden konden zingen
dansten als een paar
ik leerde jou
weer kijken naar
wat je dacht te zien
jij gaf me mijn verbazing terug
een toekomst heel misschien
wil melker
06/06/2005
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Maandag, juni 06, 2005 17:34 |
| ware poezie,een parel, Groet/Klaes |
|
| Lia : | Maandag, juni 06, 2005 17:26 |
| wow.. geweldig mooi.. en dit meen ik.. heerlijk om te lezen.. aan wie dacht je? knuf, Lia |
|
| Mathilde: | Maandag, juni 06, 2005 17:07 |
| wat een feest om te lezen, dit gedicht! "jij gaf me mijn verbazing terug" geweldige zin, daar geniet ik van! liefs, mathilde |
|
| hiljaa: | Maandag, juni 06, 2005 16:55 |
| ik blijf je graag lezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| MayadeBij: | Maandag, juni 06, 2005 15:37 |
| Super Wil! Kus, | |
| sunset: | Maandag, juni 06, 2005 15:20 |
| Geweldig gevoelvol teer-zacht, mooi verwoord. Liefs (het was mij een genot dit te lezen) / sunset |
|
| milamber: | Maandag, juni 06, 2005 15:15 |
| geweldig gevoelig geschreven gedicht. Echte kunst! groetjes kerwin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||