Tijdsbeeld
We zijn totaal van buitenkant bezeten
ons enig doel lijkt zoeken naar genot.
Begeerte leidt ons leven als gebod
en onze buik raakt nimmer volgevreten.
We denken slechts aan leven in de breedte,
we willen elke dag een nieuwe shot.
Er is voor ons niets hogers, ook geen god.
Dat leven diepgang heeft zijn wij vergeten.
Hoe kan een mens zich aan dit beeld onttrekken?
Wie roeit er tegen deze stroom nog in
en zoekt van dit bestaan de diepe zin?
Toch is er meer dan deze buitenkant
en wat mij daaglijks drijft door stad en land
is deze diepe zin eens te ontdekken.
ons enig doel lijkt zoeken naar genot.
Begeerte leidt ons leven als gebod
en onze buik raakt nimmer volgevreten.
We denken slechts aan leven in de breedte,
we willen elke dag een nieuwe shot.
Er is voor ons niets hogers, ook geen god.
Dat leven diepgang heeft zijn wij vergeten.
Hoe kan een mens zich aan dit beeld onttrekken?
Wie roeit er tegen deze stroom nog in
en zoekt van dit bestaan de diepe zin?
Toch is er meer dan deze buitenkant
en wat mij daaglijks drijft door stad en land
is deze diepe zin eens te ontdekken.
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Zaterdag, september 01, 2001 14:23 |
| Nogal pessimistisch gedicht...Vooral niet gaan veralgemenen, er zijn nog een heleboel mensen die naar diepgang zoeken, ze vallen echter niet zo op... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Manders | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||