De adem van een verre geest
Die door je lijf en leden trekt
Ik heb het laten slapen toen
En toch is het weer opgewekt
Zocht nooit echt naar een ommekeer
Al bleek herhaling onvermijdelijk
Als hijgend hert het rillend beven
´betreden op Uw aller beter weten´
Blikken vang je zwijgend
De noodzaak om te leven schrijnt
Het licht dat uit je ogen schijnt
Waar ik de toekomst, wil vergeten..
moonwoman: | Zaterdag, juni 11, 2005 15:11 |
prachtig | |
Green eyes: | Zaterdag, juni 11, 2005 12:47 |
Mooi geschreven genietend gelezen liefs Marina |
|
sunset: | Zaterdag, juni 11, 2005 11:14 |
Soms zijn herinneringen ... En toch heeft het verleden en de toekomst ons gemaakt tot wie en wat we zijn. Liefs en knuf / sunset |
|
Nemesis: | Zaterdag, juni 11, 2005 10:45 |
Prachtig geschreven... Als ik iemand adem gun, dan bent u het. |
|
Lunara: | Zaterdag, juni 11, 2005 10:32 |
Hm.. deze is inderdaad zeer mystiek! Mooi! | |
Auteur: who cares | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 11 juni 2005 | ||
Thema's: |