in je kop weer de kolder
ik zag je op zolder
met in je kop weer
de kolder uit het verleden
je raapte daar woorden
voelde de angsten
die je leven vermoordden
kroop in een hoekje
in je handen het boekje
met namen die bleven
jij bent gegaan
zij zijn gebleven maar
zonder enig teken van leven
je groette met ogen
bad mededogen maar wist
dat de hoop zich in hen had vergist
je kan het niet vatten
dat hun leven en schatten
door een simpele knop zijn gewist
wil melker
14/06/2005
hiljaa: | Dinsdag, juni 14, 2005 18:14 |
direct bij de tittel te lezen kwam natuurlij de zolder boven knufliefs--hiljaa-- |
|
Niniki: | Dinsdag, juni 14, 2005 10:47 |
Jeetje Wil toch, weer zo mooi. Je zal beslist een ontzettend gevoelsmens zijn, maar je weet het altijd weer zo mooi voor ons neer te zetten. dikke knuffie Niniki |
|
sunset: | Dinsdag, juni 14, 2005 08:59 |
Zo anders als jouw liefdesgedichten. Maar niet minder rakend, poëtisch mooi. Liefs en knuf / sunset |
|
Lia : | Dinsdag, juni 14, 2005 07:04 |
oorlog ontneemt meer dan dat het toevoegd... knuf,Lia | |
Diane: | Dinsdag, juni 14, 2005 07:03 |
Prachtig gedicht, en soms is het inderdaad moeilijk iemand los te laten die verdwenen is. Liefs Diane | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2005 | ||
Thema's: |