Darfur
Terwijl de zon buiten schijnt op mijn gezicht
Krijg ik het een beetje te warm naar mijn gevoel
Dus ga eventjes naar binnen, pak een ijsje lekker koel
Geniet even met mijn ogen dicht
Even later zit ik binnen
Onder het genot van mijn ijsje
Waan ik me eventjes in een paradijsje
Zet de TV aan, …zie ik dat het journaal gaat beginnen
De vrouw zit in de camera te staren
Er is een burgeroorlog in een Afrikaans land
Even later zie je de mensen zitten midden in het droge zand
Monotoon klinkt het:”De mensen vluchten weg, want de rebellen
vermoorden iedereen zonder iemand te sparen.”
Je ziet een klein jongetje, vel over been
Hij staat midden in het zand
Met een klein bekertje in zijn hand
Voor de rest helemaal alleen
Vliegen zitten op zijn gezicht
Ze komen op het zout af van zijn ogen
Af en toe beweegt hij zijn hoofd, maar ze komen weer terug gevlogen
Hij staat er alleen, in het felle zonlicht
Niemand die eventjes zeg:”Kom mee in de schaduw., onder die boom”
Maar er zijn geen bomen of zelfs maar een paar struiken
Nee, die zijn verdwenen, om voor etensvuren te gebruiken
Voor deze kleine is er geen ijsje, dat is voor hem een onbereikbare droom
Even later zie je nog een paar mensen gaan
Ze sloffen langs, voeten gaan door het stof op de grond
Ook zij staren met lege ogen een beetje in het rond
Verderop zie je bij een paar vers gegraven graven mensen staan
Maar het lijkt of het ze niets meer doet, het verdriet
Je zult hier geen woede kreten horen
Want voor hen is de wereld al verloren
En ach, overleven is het enige wat telt..de rest niet
Maar overleven in deze hitte, in dit dorre landschap
Gaat met heel veel moeite en pijn
Want er lijkt wel niemand in hen geïnteresseerd te zijn
Of in het jongetje met zijn bekertje, een etensnap
Als je denkt dat de mensen zijn vergeten, ben je abuis
Want met gevaar voor eigen leven
Komen er artsen en mensen eten geven
Meestal van Artsen zonder Grenzen…of het Rode Kruis
Die rijden door het dorre landschap vol zand
Met hun vrachtwagen volgeladen, een hele toer
Want tja, soms doen de rebellen een beetje stoer
Maar ze zorgen er voor dat het is de goede handen beland
Zo krijgt het jongentje toch zijn voedsel in zijn etensnap
En rookt er soms een vuurtje omhoog
Zijn de mensen zo blij, dan houden zelfs de geharde artsen het niet droog
Door alle grenzen heen gebroken, ongelofelijk knap
Ze brengen iets wat zeer op prijs wordt gesteld
Soms zie je de mensen helemaal opfleuren
Al zal er nog heel wat eten heen moeten en dingen gebeuren
Maar er is licht aan het eind van de tunnel, dat is wat telt
En al mogen we soms zeuren in dit land
We leven wel een beetje in een “paradijsje”
Voor dat jongetje is er geen waterijsje…
Alleen maar droge rijst, in het droge zand
Maar voor hem is dat een goddelijke maaltijd
Misschien eindelijk eten na dagen van honger
Toen kwamen de auto`s in het stof…was het rode kruis er
Kwam er eventjes een einde aan zijn overlevingstrijd…