Een rustig leven samen met jouw,
kan er alleen nog maar van dromen,maar dat is wat ik wou.
Een goed en beter leven voor onze zoon,
het leek allemaal zo heel gewoon.
Maar daar kwam abrubt een einde aan,
je wou met dat mooie leven niet meer verder gaan.
Besluit had je al gemaakt,zonder aan mij of aan onze zoon te denken,
nu ga je ervan uit,onze zoon met je nieuwe vriend alsnog een mooi leven te schenken.
Maar ben je echt zo dom?zie je het dan niet?
niet alleen ik maar onze zoon heeft ook verdriet!!!
Hij mist zijn vader hij heeft mij nodig,
maar voor jouw waarschijnlijk overbodig.
Nu loop je in de wolken,en denkt alles is/en anders, komt het wel goed?
totdat je merkt dat je onze zoon ook pijn doet.
Gedacht dat je altijd een goede vrouw/moeder zou zijn??
maar ondertussen doe je 2 mensen pijn.
Ik hoop dat je deze gedichten ooit onder ogen zal zien?
en gaat beseffen wat je aan heb gericht,en bovendien.
Mischien wel spijt gaat krijgen van je handelen,
we daarna mischien samen een weg kunnen bewandelen?
De weg verder bewandelen,wat we elkaar hadden belooft,
mischien na dit gedicht je er wel in gelooft?
hiljaa: | Woensdag, juni 15, 2005 21:37 |
droef en goed verwoord! sterkte ! hopelijk is er nog een toekomst!! knufliefs--hiljaa-- |
|
† . . Dimera . . †: | Woensdag, juni 15, 2005 21:36 |
Ik hoop ook dat ze dit gedicht heeft gezien. Kan ze is voelen wat ze heeft aangericht ! Mooi geschreven ! Kus Dimera |
|
Auteur: Gedichtensmurf | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 15 juni 2005 | ||
Thema's: |