Je was onzeker en verward
de wereld was voor jou donker en zwart
een klaaglied elke dag
je verloor de mensen die je graag zag
maar toch, ik heb je blijven steunen
ik heb je de pijnlijkste woorden horen kreunen
ik wou je helpen maar helaas
over al die gevoelens was jij de baas
en luisteren naar mij
dat hoorde er niet bij
toch op een dag
opende je de ogen en zag ik weer een lach
je was weer blij
en gaf dat gevoel automatisch door aan mij
maar wat je toen deet
daar kon ik niet aan uit
je liet me vallen, je zogt een andere vriendin uit
je hebt me niet meer nodig
niet meer zoals toen
misschien is het beter zo..
niets aan te doen!