Nu jij met je zachte lippen
het zoete verlangen proeft
op mijn lichaam
weet ik dat ik verraden ben
Machteloos en in tranen
smeek ik om verlossing
maar mijn zachte kreun
is van genot
Je maakt het afscheid
zoveel moeilijker
voor mij
Morgen, liefste
ben je er dan nog?
sergev2005: | Donderdag, juni 23, 2005 22:50 |
Aan het aantal voortreffelijk reacties te zien, moet ik er eigenlijk niet supperlatiefs meer aan toevoegen: tenzij dat ene wat niemand durfde schrijven: dat een prachtig gedicht altijd maar kan komen uit een uniek hart : het jouwe. Kusknuf, Serge |
|
milamber: | Zondag, juni 19, 2005 22:58 |
ah.. sublieme verwoording van emotionele paradox sterk! groetjes kerwin |
|
hiljaa: | Zondag, juni 19, 2005 17:06 |
pracgtig is dit! knufliefs--hiljaa-- |
|
Rien de Heer: | Zondag, juni 19, 2005 11:39 |
Liefde en verdriet in één...knap geschreven.... Groetjes, Rien. |
|
Niniki: | Zondag, juni 19, 2005 09:28 |
Phoe....wauwwwww....... Knuffie Niniki |
|
sunset: | Zondag, juni 19, 2005 08:40 |
Klap klap klap. En een diepe buiging. Schitterend gedicht dit. Liefs en mijn genegenheid / sunset |
|
m@rcel: | Zondag, juni 19, 2005 01:19 |
Prachtig liefdevol,warm geschreven Heel mooi slaap lekker m@rcel |
|
wijnand.: | Zondag, juni 19, 2005 00:55 |
ik hoop dat ik er morgen nog ben Mooi gedicht |
|
Benjamin de Rooy: | Zondag, juni 19, 2005 00:49 |
zoet verlangend en smachtend naar meer... ;) je bent weer op dreef vanavond geloof ik? ;) liefs, Ben |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 19 juni 2005 | ||
Thema's: |