Ik zag ogen glinsteren
Ik zag er alles groeien op vruchtbare grond
Ik kom er morgen weer, de vorige nog in gedachten
De wereld voelde één gezelschap, ziel en harten bond
De horizon mijn metgezel, die vrijheid lachte
Ik zag de golven dansen met baarden zo prachtig wit
Daar moet ik naar terug, die dag gevangen houden
En als egoïst van mening was: ja dat is mijn bezit
De verste verten opgeslagen, voor altijd te aanschouwen
De horizon was onder handbereik, maar vergat de verte
Ik zag ogen glinsteren, de zon verbleekte bij dat zien
Dat ademloos aanschouwen gaf er de mooiste concerten
En ik mijn horizon compleet verlaten heb sindsdien
willem
Lia : | Zondag, juni 19, 2005 20:57 |
nu snap ik het pas van de uitdaging... tja.. soms vallen kwartjes laat.. haha.. mooi man. | |
sunset: | Zondag, juni 19, 2005 12:30 |
Gewoonweg schitterend dit Willem. Meer dan een genot om te lezen. Voelbaar, zienend gewoon. Liefs / susnet |
|
Paul de Bruyn: | Zondag, juni 19, 2005 09:49 |
Willem... als ik jouw gedicht zo zie, gebouwd met de rijm, zou ik je adviseren eens een sonnet te proberen (rijmschema: twee kwatrijnen en twee terzetten) Ik weet zeker dat je 't kan, probeer het eens als je wilt Ik ben benieuwd Ook deze is weer magnifiek Liefs Paul |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 19 juni 2005 | ||
Thema's: |