Zolofter elegieën
1: Spook Ankie.
Dit is het moment van de zomer
Hoog-zon, onweer, vakantie, en als dan emmers regen.
Ankie's alleen zijn wordt deze maanden luid.
Nog geen muggen in de nachten.
Nog geen gewenning aan de dagen zo open en vrij-uit.
En berusting laat op zich wachten, aangaande de
klamme, kleffe huid.
Alles dat Ankie wil, is een man.
Dit is het moment van de zomer
Hoog-zon, onweer en vakantie,
en dannog áls het al regend, doet het dat in emmers,
en het groeien wil nu bloeien,
en kolkend bloed wil eruit.
Kouder dan ooit douchen, sproeier op het hoofd.
Stiller dan ooit shoppen, vol in gloed gebaadt en dooft.
Ankie voeld zich groot.
En neerwaarts wortels wroeten, de koelte en het diep
breder, sneller, vaster, volwassen struik maar niet in top.
Ankie werd zo groot al.
De zomer giet en spuit.
Hoe-of ogen kunnen staan
naar verlangen dof en doods
zo groots, zo kwetsbaar open
vol aarde, rond en waardig
vol galmen als een loods
vol hoog-zon, onweer, regen
elke dag, geheel ontblood.
Hoe-of in meisjes vrouwen vragen
of jongens mannen zijn
hoe-of kleine dingen onnoem'lijk
veel te groot en ontastbaar zijn.
Er slapen in de nachten, miljoenen insecten in de huid
Er wuiven warme winden droeve driften door het haar
Ondanks het onlangs kort te wieken
lijkt haar nog steeds dat er een wapperen in zit
menig uur bedrijvig met een klinische opname in de weer
Het enige dat vruchten werpt is graven zegt meneer
Ankie wil geen graven, niets klinisch, of een leer
Enkel een zomer zonder bedaren, wil ze
en zich bevruchten met een Heer.
Hier zit ze beduusd op het bankje
in het park en blaast kringen haar mondje uit
Een jaar, een dag, een minuutje
elke seconde zingt te luid
therapieën voor de zinnen
en nu gaat ze naar binnen
en de anderen er ook
Als men wil kan alles wennen
maar niet moet je alles willen
dus laten we naar huis...
Het terrein verdwijnt in rook.
laten we weer thuis in de zon
wie als een elegie begon
kon enkel worden tot een spook,
Ankie; wij ook.
(wvv.)
22'06'05.
theike: | Zondag, januari 15, 2006 13:29 |
'tis een beetje een schets nog, geloof ik | |
theike: | Donderdag, november 10, 2005 13:38 |
hmm... | |
theike: | Woensdag, juni 22, 2005 23:31 |
Er slapen in de nachten, miljoenen insecten in de huid Er wuiven warme winden droeve driften door het haar Ondanks het onlangs kort te wieken lijkt het haar nog steeds of er wapperen in zit menig uur bedrijvig met de klinische opname in de weer Het enige dat vruchten werpt is graven zegt meneer Ankie wil geen graven, niets klinisch, of een leer. Een zomer zonder bedaren, en zich bevruchten met een Heer. (en dat is het enige couplet dat ik nog terug las) |
|
m@rcel: | Woensdag, juni 22, 2005 18:27 |
Toppie hoor,, schitterend mooi Liefs m@rcel |
|
Fri..: | Woensdag, juni 22, 2005 16:36 |
Hmm, top.. ( wat nog meer te zeggen?) oja, een vraagje ben je terug theike? Kus |
|
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 22 juni 2005 | ||
Thema's: |