Ver verleden
Afstand is te overbruggen
als zielen liefde ademen
tijd breekt het hart
wanneer tegenwind aankloptAls kwade geest liefde verstorend
tot ademen benauwend wordt
de wil te overleven wanhopig gekoesterd
terwijl de dood leven zou zijn
Gedragen worden over zee
immer luisterend naar de golven
die jouw liefde aan mij spreken
in een ver, ver verleden
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Donderdag, juni 23, 2005 23:10 |
| Mooi mooi mooi Serge |
|
| Klaes: | Donderdag, juni 23, 2005 18:18 |
| adembenemend mooi, Groet/Klaes |
|
| hiljaa: | Donderdag, juni 23, 2005 13:38 |
| ik luister met je mee!! knufliefs--hiljaa-- |
|
| moongirl1982: | Donderdag, juni 23, 2005 08:48 |
| mooi en krachtig geschreven. groet moongirl1982 |
|
| sunset: | Donderdag, juni 23, 2005 08:33 |
| Melancholische delende droeve koestering. Heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
| ~bengel~: | Donderdag, juni 23, 2005 07:57 |
| zeer mooi verwoord groet bengel |
|
| Rien de Heer: | Donderdag, juni 23, 2005 00:22 |
| Net als Janny een herinnering uit het verleden, maar dan toch weer heel erg anders.... Groetjes, Rien. |
|
| m@rcel: | Donderdag, juni 23, 2005 00:19 |
| Zeer mooi geschreven Renate Slaap lekker m@rcel |
|
| Niniki: | Donderdag, juni 23, 2005 00:16 |
| Koestering is het eerste wat er nu in me opkomt. Erg mooi Renate. knuffie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||