Ik vorm mij niet onnodig
Al is dit minder spannend.
Ik vraag je maar beoordeel weinig
Antwoord waar ik vragen heb
Zoek niets of nul en juist daardoor weer veel teveel
Jij bent een prima jij - tenslotte
Verdiep je niet en kijk vanachter
Dikke muren glas
Ik ben nooit wie ik gister was..
Noch zal ik weten wie ik morgen ken
In de zin van - door jouw ogen
En als ik dan eens herrie schop
Laat me raden - hard bedrogen
Lavenland op centimers
Dat ben ik gewend want zo zijn Mensen
Kuddedieren van het èrgste soort
Vraag ik om vergiffenis?
Iets wat binnen strakke kaders hoort?
Weiger steiger stamp ze plat
Bescherm me tegen fenomenen
Die hier dwalen als ´verboden stad´
Met dikke lodderogen arrogant gewaande genen
Nee. Ik weet niet wie ik ben.
Helaas voorwaar? Een schrijnend baken
Ik kies en knies - of ik je in mijn leven wil.
Omdat ik niet meer geloof.. in beter maken..
MayadeBij: | Donderdag, juni 23, 2005 21:35 |
centimeters had ik verbeterd.. heel obscuur dit ;) | |
-Rosa-: | Donderdag, juni 23, 2005 21:32 |
wel, wel, wel, als dit niet weer eens een gedichtje is van de allerbeste soort! hoogachtend, |
|
Acide: | Donderdag, juni 23, 2005 21:13 |
het zweet slaat me om de oren als ik jouw gedichten lees, ik moet me echt concentreren. Wel goed, zo hou je mijn aandacht vast. | |
Auteur: who cares | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 23 juni 2005 | ||
Thema's: |