Langzaam breekt ze me
en neemt ze bezit van me
nu mijn dromen vervaagt zijn
en verbannen naar een verdorven plaats.
Ze kent geen genade.
En alles wat ik eens had
en waar ik gelukkig mee was
gaat verloren.
Ze neemt het mee,
voor altijd.
Langzaam breekt ze me
de eenzaamheid.
Lanzaam breekt ze me
de angst.
En ik ben niet meer
omdat ik niet meer wil zijn.
En ik ben zelfs niet meer
wie ik ooit dacht te zijn.
Langzaam breekt ze me
mijn ik
mijn ziel
mijn hart
Langzaam breek ik
mijzelf.
***
Soms een tijdje niet online
computerproblemen of
dolgedraaide leraren:
inleveren dat verslag!
Leren voor die toets!
Of mijn baas die zegt:
goh, kun jij even invallen?
Gelukkig ben ik er weer,
heb jullie gedichten gemist,
zoals steeds wanneer ik er een poosje niet ben.
Leve de bijna-vakantie!!!