Zo als de zon in de verte onder gaat
Zoals de zee met haar golven toe slaat
Het gezang van de vogels in de dageraad
Zoals ik me door mijn familie werd veraad
Ik zie de mooiheid van het leven niet meer
Alles om me heen doet me zeer
Pijn schiet me door het lichaam heen
Was er maar een lichtpunt die mijn richting op scheen
Hoop verloren in een bodemloze put
Ik wil niet meer ik heb geen zin en of fut
Alles om me heen is voor mij grijs en grauw
Zelfs de hemel ziet voor mij niet meer blauw
In een gevecht geraakt dat ik altijd verlies
Is dit mijn leven is dit waar voor ik kies
Geen dag gaat voorbij zonder een traan
Ik wil niet meer laat mij maar heen gaan
Mij werd verteld God is groot en genade vol
Nooit wat van gemerkt van die halve gare zool
geduld is een schone zaak
Hoe veel knallen moet ik nog vangen en allemaal raak
Nee ik vlucht liever weg en begin een nieuw bestaan
Al weet ik niet waarheen ik zal gaan