Het leven is beklad met wit
sterven is verlaten
een zee dat kabbelt naar de rots
waarop vogels hun veren strelen
In mijn gedachte dronk ik je op
plukte liefde uit je hart
wat woorden
die op het papier werden geschreven
Samen waren we toen de takken braken
bomen kaal stonden op het land
waar water neerviel op de aarde
dat de zomerwarmte droeg
Je beminnen was een sprookje
een zomersplaatje op een koude dag
waar blaadjes van een bloem dwarrelde in lucht
dat met schoonheid was getekend
We bleven samen
ook nu ouderdom binnen was geslopen
de jaren van vroeger zagen we terug
toen we in de ogen van kinderen keken
Lia : | Vrijdag, juli 01, 2005 07:29 |
graag gelezen... knuf,Lia | |
Klaes: | Vrijdag, juli 01, 2005 06:57 |
Een schoon geheel GRoet/Klaes |
|
hiljaa: | Vrijdag, juli 01, 2005 06:16 |
mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Renate-td-: | Vrijdag, juli 01, 2005 00:40 |
Ontroerend geschreven, mooi Liefs, Renate |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 01 juli 2005 | ||
Thema's: |