Ik klim weer uit de nevel
zoals vanmorgen toen ik verdwaalde
in mijn slaap; de nacht – jaloers op wil
en wezen – maande mij tot doodstil zwart.
Roerloos werd ik als plant gerukt
uit droom en horizon. Het snakken
naar het licht maakte weerloos,
een donkere wolk in een bodemloze leegte.
Ik adem bloemen op de wind
en schik mijn blad tot rozenrood
verbeelding kleurt.
Er liggen weinig parels tussen
vandaag en morgen
maar de herinnering
van een willoze wees
in een opstandige nacht
maakt de schoonheid des te groter.
sunset: | Maandag, juli 04, 2005 18:14 |
Heerlijk dit. En meer dan graag gelezen. Liefs / sunset |
|
Edwin van Rossen: | Maandag, juli 04, 2005 07:10 |
is maar goed dat zeemeerminnen zulke goeie ogen hebben dan ;) | |
Sheena: | Maandag, juli 04, 2005 01:15 |
eerste gedachte, gatver te donkere letters kan het amper lezen. dan de titel goh, ist expres? dan ist knap :P |
|
Renate-td-: | Maandag, juli 04, 2005 01:03 |
wauw, prachtig.. | |
wijnand.: | Maandag, juli 04, 2005 00:33 |
een parel | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 04 juli 2005 | ||
Thema's: |