Het is 5 uur in de nacht
Heb gewacht en gewacht en gewacht
Tot de slaap weer zou komen
En me prettig zou laten dromen.
Helaas het mocht weer eens niet zo zijn
Dit doet me verdriet en pijn
Het is mijn hoofd dat weer eens niet luistert
En allerlei dingen fluistert.
Er gaan allerlei dingen door heen
Prettig is er geen een
Het maakt me weer zo onzeker
Het is nog donker, maar ik word bleker.
Voel weer die pijn van toen
Weet niet wat ik eraan moet doen
Ook het heden gaat door mijn gedachten
Weet zelf niet meer wat ik ervan moet verwachten.
Het gaat niet goed met mij de laatste dagen
Heb zoveel dingen die ik zou willen vragen
Antwoorden zal ik wel nooit krijgen
Iedereen blijft zwijgen.
Antwoorden uit het verleden
Maar ook uit het heden
Probeer zelf te zijn eerlijk en oprecht
Dat is toch niet zo slecht?
Naar mij toe schijnt dat soms moeilijk te zijn
Dat bezorgt me dus nog meer verdriet en pijn
Daardoor groeit mijn onzekerheid weer
Waarom overkomt mij dit keer op keer?
Wil zo graag eerlijk worden behandeld
Op het pad wat ik bewandeld
Weet ook best dat ik fouten heb gemaakt
Is het daarom dat mijn leven zo bitter smaakt?
Mijn tranen vloeien en zit te gapen
Maar kan nog steeds niet slapen
Wil zo graag antwoord op mijn vragen
Hoelang duurt het nog, dagen, weken, maanden?
Zelfs mensen die zeggen mij te kennen
Proberen me aan dit stilzwijgen te laten wennen
Maar hoe je het ook plooit
Dit stilzwijgen went nooit.
Het is nu bijna half 7
Nachtrust is me dus weer niet gegeven
Van slapen zal het nu wel niet meer komen
En van antwoorden kan ik alleen maar dromen.
E45
06-09-’01