was je maar hier
- holle voetstappen over een verlaten pad -
zinnenstrelend mijn wereldwonder
onweer en donder aan een blauwe hemel
minnend, delend de dromen van een nieuwe dag
als het kan, als het mag
hoor wat ik hoor, zie wat ik zag
het einde nadert onbeschaamd en onverhuld
duizend jaar mijn plannen beraamd verlies ik nu dan
mijn geduld, de Midas in mij heeft de zon reeds verguld
verstild toen hij aan de ondergang begon
ach kon ik het maar ongedaan maken
scheur het laken in verdriet,
ondergaan zal hij niet, maar opkomen
zal ook nimmer meer
rood verschiet naar vlammend oranje kleuren
dauw zal de morgen geuren, maar het goud blijft goud
verliest alle glans en grijst in gedachte
wordt oud, en rimpelt tot het graf
een welkom einde schijnt als wit licht
in een zwarte tunnel mij de weg wijst
het leven reeds opgeschilderd, omlijst
dit eeuwige spel in tranenkrans,
van jou en mij, het onbestaande wij
deze eenzame dans
is voorbij
Sopor: | Maandag, april 03, 2006 20:08 |
Euh ... wauw Groeten Sopor |
|
Thirsty: | Dinsdag, juli 05, 2005 11:20 |
Wowie, mooi gedicht! Echt super, Liefs |
|
Sh@r0n: | Maandag, juli 04, 2005 20:09 |
ik ben sprakeloos super mooi joh grtz xxx sharon |
|
sunset: | Maandag, juli 04, 2005 15:01 |
P r a c h t i g. Klap klap klap. Bravo bravisimo. Chapeau (en nog zo veel meer). Liefs / susnet |
|
Renate-td-: | Maandag, juli 04, 2005 13:26 |
Wauw... | |
Oorlam: | Maandag, juli 04, 2005 12:59 |
bijzondere woordkeuze, zoals vaker, compliment~! | |
m@rcel: | Maandag, juli 04, 2005 12:46 |
heel mooi geschreven en graag gelezen liefs m@rcel |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 04 juli 2005 | ||
Thema's: |