"gedichten maken"
Door verdriet en pijn omwonden, nu pas
een klein stukje van mezelf gevonden.
Ik, die dacht mensen die gedichten maakten
me altijd afvroeg of deze mensen ooit
nog ontwaakten.
Dacht juist altijd dat zijn van die mensen
die niet met beide benen in het leven staan,
maar begrijp nu hun passie voor het schrijven,
want hierdoor kan ik nu ook met mijn gedachten
erbij blijven.
Soms zo bedreven willen zijn om alles wat je
meemaakt op papier te zetten, juist om alles
te verwerken en niemand die je dit kan beletten.
Vaak ook nu de gedichten van andere lezen,
gewoon uit belangstelling hoe zij alles beleven.
Juist dankzij het schrijven van gedichten, heb
ik gemerkt dat het iets van je verdriet kan
verlichten
Het moment dat je het ben aan het creƫren,
rollen vaak de tranen over je wangen, want
door deze gedachten ben je weer opnieuw je
aan het bezeren.
En toch helpt het in het verwerkingsproces,
en ga je maar door met deze zware levensles.
Ook dankbaar voor de reacties want die had
ik zeker niet verwacht, juist door de
reactievrienden wordt de pijn verzacht.