Mijn boek al jaren oud
heeft een bloedrode kaft
en daarop staat met
zwarte inkt geschreven
dat hij tot mij behoort
tot aan mijn sterfdag
Elk gevoel dat ik ooit bezat
en alle gedachtes die zijn geslopen
door mijn zo vaak verwarde hoofd
worden met zwart inkt
op de blanke bladzijden
neergeschreven
Ik open mijn boek
mijn ogen glijden
over de woorden uit mijn jeugd
met angst dat mijn handen
de oude bladzijden scheuren
sla ik ze voorzichtig om
Kom ik aan zomaar
met toeval in het complot
bij het hoofdstuk over
verlangens naar de liefde
een ware liefde die ging
en het gebroken hart
Een diepgaande inleiding
van dit hoofdstuk
hoe zij verlangde en hoopte
maar dit nooit uitsprak
huilend zoeken naar een antwoord
verwarde zinnen op papier
En vond zij zomaar
op de zevende bladzijde
van dit hoofdstuk
een onbekende moed
en sprak haar verlangens uit
ze vond antwoord op haar liefde
Gelukstranen waren geboren
haar hart werd verwarmd
een glimlach vulde haar gezicht
de liefde die onmogelijk leek
werd beantwoord met een zachte kus
ze was zo vrij als een vlinder
Opeens, zo plotseling, zo bruut
werd de liefde verstoord
door gevoelens die verdwenen
hoorde zij woorden nog nagalmen
maar viel haar hart neer
op de werkelijkheid die ontwaakte
En de liefde die was geboren
voor haar liefste lief
was gevangen in haar hart
het was zo diep gekerfd
in haar hart dat was opgebloeid
en nu lag hij in kleine scherven
Stiekeme verlangens in de nacht
worden neergeschreven
elke zin word bezegeld
met een vluchtige kus
en op de blanke bladzijden
staat een afdruk van haar rode lippen
Tranen blijven lopen over het gezicht
waar een glimlach tot voorkort
nog een vaste plek had gevonden
Smekende schreeuwen vol angst
om alles weer terug te draaien
desnoods te liegen omdat ze niks anders wil
De wederzijdse liefde is afgesloten
herinneringen worden gekoesterd
maar dit hoofdstuk is nog niet vol
zij heeft een sterke hoop in haar hart
dus blijven een aantal bladzijden leeg
voor onverwachtse verlangens
En word er opgeschreven
met verse diepzwarte inkt
de titel van een nieuw hoofdstuk
net geboren in haar leven
ze leeft verder dag voor dag
met de pijn van oude liefde
Ik slaak een zachte zucht
en veeg beschaamd wat tranen weg
want ik vind zoveel herkenning
in het verdriet van dit meisje
dat ik zomaar zonder erg
vergeet dat ik dat meisje ben.