Het huis met het rode dak
Het huis met het rode dak
Langs de weg, op een heuvel staat
Mijn werk erlangs ‘ verplicht ’ me dat
Die straat, en mij soms tranen laat
Het ouder worden een gegeven
Ik wil sentiment niet laten groeien
Maar ‘t rijdt met me mee
En gaat telkens zich met mij bemoeien
Een rode zakdoek, gezicht van Pa
Het kleine raam vertoont een arm
Elke ochtend dezelfde handeling
Bij het herinneren koud en warm
Op de terugweg zie ik vier handen zwaaien
Wuiven me toe na het werk gedaan
De ijsselstraat in mijn dorp
Twee lieve mensen zie ik daar elke werkdag staan
willem
Annemieke van der Ven: | Woensdag, juli 06, 2005 18:35 |
wat een prachtige gedichten weer van je vandaag... liefs Annemieke |
|
m@rcel: | Woensdag, juli 06, 2005 13:14 |
Schitterend mooi Gr, m@rcel |
|
Rien de Heer: | Woensdag, juli 06, 2005 07:23 |
Een hele warme herinnering... Groetjes, Rien. |
|
Lia : | Woensdag, juli 06, 2005 07:13 |
herinneringen... zucht.. | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 06 juli 2005 | ||
Thema's: |