mijn leven gaat niet over rozen
dorens hebben de overhand
ik heb er niet voor gekozen
maar wordt door verdriet overmand
misbruik ziekte en zelfs de dood
niets bleef me dit jaar bespaart
mijn hart voelt aan als lood
een plek waar alles wordt bewaard
achter het masker wat ik draag
verberg ik mijn intense verdriet
geen tranen geen geklaag
niemand die het aan me ziet
maar in het donker van de nacht
wordt het masker afgedaan
verdwijnt mijn glimlach en mijn kracht
en kan het even niet aan
zodra de nacht voorbij is gegaan
grijp ik onrustig om me heen
doe mijn masker gauw weer aan
verdrietig zijn doe ik alleen
Roxz: | Donderdag, juli 07, 2005 13:49 |
zo mooi en herkenbaar ben er gewoon stil van Roxz |
|
psych: | Woensdag, juli 06, 2005 20:43 |
een zoen op je wang zonder masker liefs elze |
|
sunset: | Woensdag, juli 06, 2005 17:29 |
Wat jammer. Ook verdriet mag, kan - ik zou bijna zeggen 'moet' - je delen. En maskers. Daar hou ik echt niet van. Liefs, knuf en mijn genegenheid / sunset |
|
remie: | Woensdag, juli 06, 2005 15:11 |
hoe herkenbaar zijn die nachten van jou, mijn verdriet verdween, hoop dat het jou snel beter gaat....liefs Remie | |
m@rcel: | Woensdag, juli 06, 2005 12:46 |
Een dikke lieve troostknuffel m@rcel |
|
flores: | Woensdag, juli 06, 2005 11:04 |
Knuffel..Wil naar je luisteren in welke taal ook.. Mooi geschreven.. liefs |
|
mariette schepenaar: | Woensdag, juli 06, 2005 10:49 |
ik wil wel vredrietig met jou zijn maar denk niet dat t helpt liefs en een knuffel |
|
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 06 juli 2005 | ||
Thema's: |