Waar de sterren met ons stralen
als de zee de leegte voert
en jouw woorden golvend branden
wanneer de kou mijn vuren remt
zal ook mijn woede daar eens stranden
zodat het fluisteren wordt getemd
Kilte zuigt als spons mijn tranen
als vertrouwen diep mij schaadt
blijft ik vergeten wie bedrogen
ver verdreven door gemis
al zoekend naar ziende ogen
vol verlangen naar wat nog is