de witte tunnel
één enkele eend
gepluimd tot op het bot
vliegt aan flarden
door een helrode avondlucht
het riet aan de waterkant
begint lichtjes te branden
en de dorre ondergrond
ademt een dikke smog
het bekken van de rivier
toont wat ooit zo vruchtbaar, nu zo dood
de weg wijst naar wat ooit zo beter,
nu niet anders is
een schim aan de overkant twijfelt,
houdt even halt en kijkt me aan
we zijn broeders in ondergang
partners in wat pijn in wezen kan zijn
maar alvorens ik mij in zijn herkenning kan glimlachen
en wij als gelijkgestelde zielen
onze handen naar elkaar zouden toereiken
en in een innige omhelzing
op de warme lucht zouden zweven
weergalmt een luide maar doffe knal
de eend broedt assen en stof in pluimen
de lucht kleurt grijs en brandt in mijn ogen
de gestalte bukt, legt zich neer en versmelt in de aarde
de rivier begint te stinken en verdampt in mijn vel
en ik
hou minutenlang mijn adem in
hurk snikkend neer
en neem terug mijn plaats in
naast u allen
in dit leven
Reacties op dit gedicht
| Tim Mooij: | Zondag, juli 24, 2005 22:08 |
| man man man... post-apocalyptic tot en met vindikhet... en fenomenaal bovendien... buitengewoon fenomenaal... jef(f) :) ja ik vind hallelujah ook vet, maar love r you should come over en the sky is a landfill... (Y) ongeveer minstens evengoed van harte wat het dan ook maar is... het is van harte :) Tim |
|
| Zilke: | Maandag, juli 18, 2005 17:06 |
| Hey Jef :) wat een bom van een gedicht weer! Heel beeldend en...nja, erg op zn Jefs :) zo lees ik ze dan ook graag uiteraard, zeker na 2 weken zonder te moeten zitten (I was on vacation :) en heb in geen 2 weken meer papier aangeraakt - en ik leef nog, of toch nog een beetje :)) | |
| Fri..: | Woensdag, juli 13, 2005 11:17 |
| diep geschreven.. Liefs, Frida |
|
| Oorlam: | Woensdag, juli 13, 2005 10:32 |
| daar was eens een eendje loos, het beste idd is uw plek in te nemen:-) | |
| Innerchild: | Woensdag, juli 13, 2005 09:31 |
| Dit kan ik voelen tot in de toppen van mijn tenen ! Knuf / Inner |
|
| sunset: | Woensdag, juli 13, 2005 09:24 |
| Rakend. En angstig-hunkerend. Liefs en mijn reikende handen voor jou / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||