Muhjah
Ze was nog een meisje
van maar tien jaar
ze leefde op het platteland
en het was oorlog daar.
De ene dag was ze nog kind
ze had plezier en speelde blij
totdat ineens soldaten kwamen
en pa en ma doodschoten, allebei
Toen ze weer vertrokken
speelde Muhjah niet meer
ze was in één moment veranderd
door dat stomme geweer.
Van kind naar volwassen
ze had teveel gezien, meegemaakt
dit was teveel voor een kind
ze was nu uit haar kind zijn ontwaakt.
Ze was nog veel te jong
dit kon ze echt niet aan
geen papa, geen mama meer
langzaam verscheen er een traan.
Waarom moesten die soldaten komen
ze had papa en mama nog nodig
wie moest voor haar broertjes zorgen
papa, mama, jullie waren echt niet overbodig.
Dachten die soldaten dat dan
hadden die soms geen gevoel
papa en mama hadden ze toch niks gedaan
waarom zijn sommige mensen zo koel.
Muhjah is nu vrouw geworden
ze kon geen kind meer zijn
dit was te erg voor woorden
en ze leefde vol armoede voort met pijn
Pijn in haar hart om vader en moeder
pijn om wat die soldaten hadden gedaan
pijn om haar broertjes te zien hongerlijden
pijn, altijd pijn, maar ze moest wel doorgaan...