Zie hoe je verlangt,
naar een
normaal leven.
Want nu,
word je alleen
verkeerd begrepen.
geconfronteerd
worden,
met je,
anders zijn
doet zo'n zeer,
maar meisje,
die pijn
hoeft nu niet meer.
Je kan er niets
aan doen,
dat je zo snel
van streek bent,
dan vreselijke
tics hebt,
en tegen jezelf
fluisert,
Je wordt wel
vreemd bekenen,
door iedereen
dat je niet zo
goed kent.
ongeneeselijk
anders,
leef je in
hun vreemde
wereld,
leef je volgens
hun eisen,
en word je niet
aanvaard,
ondanks de grote
moeite die
je doet.
*dit gedicht is voor iedereen die anders is,
en er zelf bewust last van heeft.
kus
broken hope*