Ik heb je eeuwig trouw beloofd,
niet voor de wet alleen,
Ik heb daar altijd in geloofd
Je weet dat ik dat meen
’t Geloof, ’t gevoel is weg
‘k weet niet waar het is gebleven
Ik weet het antwoord echt niet zeg
Het was er steeds in het verleden
De pijn die jou aandoe
Ik ben me er van bewust
Die pijn, die maakt me erg moe
Ik voel me uitgeblust
Ik zie de zorgen in je ogen
je vraagt je af wat is er aan de hand
Je denkt zou hij me niet meer mogen
zet hij me dan plots aan de kant
Ik sluit je buiten
vraag me niet waarom
Ik weet het niet hoe het komt
het gaat vanzelf het klinkt zo dom
’t Ligt niet aan jou
o nee dat zeker niet
Je bent de allerliefste vrouw
die een mens zich maar kan denken
De rust waar ik zo van genoot
’t gevoel van blijdschap en geluk
Hoe ik mijn best ook doe het lijkt wel dood
alles wat heel was is nu stuk
Mijn hersens malen continu
verstop me in de dingen die ik doe
Alleen maar denken hier en nu
mijn god ik ben zo moe
Het liefst ben ik nu alleen
ik zoek de stilte en de rust
Geen mens meer om me heen
ook jij niet lieve Hil,
Laat me nu alstublieft alleen
Ik wil niet weg
maar iets zegt me te moeten gaan
t’ Gevoel ik laat je in de steek
en had ik maar een uitleg
Ik weet niet wat ik vinden zal
ik weet niet hoe het eind zal zijn
Ik ga steeds dieper in een dal
ik voel een ongelooflijke pijn
Ik slaap niet meer
maar denk alleen
En voel de pijn, zo zeer
Mijn god waar gaat dat heen
Ik denk aan jullie maar vooral aan jou
wat doe ik je toch aan
Je bent me altijd o zo trouw
ik kan nu niet meer naast je staan
Ik moet nu kiezen maar ik wil het niet
want wat mijn keus zal zijn
Ik doe je o zoveel verdriet
Door mij alleen heb jij zo’n pijn
Ik zoek de liefde
ik zie dat jij hem geeft
Ik zoek nog wel
maar voel hem niet
’t is vreemd wat ik daarbij beleef
Jij geeft je hand
Ik trek de mijne dan terug
duw de jouwe aan de kant
Ik weet, ik geef je niets meer terug
En dan soms o zo onverwacht
Stromen tranen, huil ik zo spontaan
zonder dat daarvoor een reden is
Het komt, het dient zich zomaar aan
Vraag me niet hoe het komt
“t gebeurt van binnen uit
Ik wou dat ik het zeggen kon
Weg optimisme, alles lijkt verstomd
Ik voel dat ik een keuze moet gaan maken
weggaan of een ander eind
Ik kan het zeker zo niet laten
Mijn God wat gebeurt er in mijn mind
Ben bang voor wat gebeuren kan
Niet voor mezelf maar wel voor jou
ik schrik van mijn gedachten
Ik zie geen toekomst meer
hoelang houd ik dit vol, kan ik nog wachten
Wat mijn keuze ook zal zijn
voor jou wordt alles anders
Je zult alleen dan verder moeten
die gedachte verscheurt mijn hart en doet zo’n pijn
Mijn leven lang heb ik gevochten en geknokt
Voor mijn gezondheid en voor jullie
Mijn lichaam wil nog wel,
mijn geest niet meer
mijn geest voelt leeg en op
soms lijkt het op een hel
mijn gedachten staan steeds op z’n kop
Ik zoek nu de rust, de duisternis
Geen mensen en geen stemmen om me heen
Ik weet waar dat te vinden is
dan pas ben ik echt alleen