zo jong nog, en ook zo oud
en zo onzeker in dit leven
maar ook...zo wijs
en zo ervaren door alles
maar toch...zo bang
voor alles wat nog vreemd
en onbekend is
zo verlangend naar dat ene
dat nu nog ver
en onbereikbaar is
dat ene, wat eens was
het stralend middelpunt
van dat voorbije leven
maar, waar nog steeds
een zwakke gloed van ,,iets,,
bij je is , iets wat liefde gaf
en niets vroeg
iets ,wat jou een glans
van geluk gaf
maar dat was toen
zoveel levens geleden
zoveel lijden, zoveel pijn
en frustatie geleden...
toen.