Alleen met universum één
ik tel sterren
en spiek met lege ogen
of er één zou zijn
waar ik kon wonen
slechts mijn hond
lieve kat
en dromen
nam ik mee
bouwde een ark
voor ons alleen
zeilde er in stilte
zonder afscheid heen
schreef alleen nog dichten
in schijn van kaarsen
om dat het zonder licht
troostend donker is
het is het duister wat ik min
ik voel me thuis
in armen van het universum
waar tranen niet meer tellen
ze zouden er geen waarde hebben
want er bestaat daar geen verdriet
en anders was er geen mens
die ze dan nog ziet
***Wim****
Robert van der Velden: | Zondag, maart 08, 2009 20:02 |
Mooie verwoording! | |
Niniki: | Maandag, juli 18, 2005 10:53 |
Ja, herkenbaar Wim. reserveer je er dan ook één voor mij, die ik zo af en toe eens kan bezoeken? knuffie Niniki |
|
sunset: | Maandag, juli 18, 2005 09:48 |
Mooi verwoording Wim. En iets wat ons allen wel eens overvalt. Toch? Liefs / sunset PS: De titel is mij ietwat onbegrijpeleijk. Ofwel zonder het woordje één, ofwel met gedachtestreepje ertussen. Dus zo: Alleen met universum - één. |
|
remie: | Maandag, juli 18, 2005 08:38 |
niet gaan, alleen als wij meemogen...liefs Remie | |
Lia : | Maandag, juli 18, 2005 06:28 |
maar hoe zouden wij jouw gedichten dan nog kunnen lezen..? knuf,Lia | |
Silvana montero: | Maandag, juli 18, 2005 02:10 |
niet egt mooi | |
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2005 | ||
Thema's: |