Van de liefde
die ik dacht te kennen
is na het vele herproeven
slechts een wrange smaak achtergebleven
Ik stierf in jouw armen
toen de afstand kleiner werd
tussen hartslag en ademtocht
en verloor mijn zijn in jou
De tijd naar de toekomst vervliegt
opgejaagd door de wind
die mijn gedachten leest
en ervoor vlucht
shelob: | Donderdag, juli 21, 2005 22:10 |
Heel mooi geschreven, voel de weemoed en het verlangen, liefs Jolanda | |
hiljaa: | Donderdag, juli 21, 2005 09:05 |
schoon gedichtje! knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Donderdag, juli 21, 2005 07:27 |
Heel graag dit teder-zacht werkje voelend gelezen. Mooi. Liefs / sunset |
|
Niniki: | Donderdag, juli 21, 2005 01:08 |
knuffie Niniki | |
wijnand.: | Donderdag, juli 21, 2005 00:36 |
prachtig pure klasse | |
m@rcel: | Donderdag, juli 21, 2005 00:33 |
heel mooi slaap lekker m@rcel |
|
MayadeBij: | Donderdag, juli 21, 2005 00:23 |
Dit is erg mooi.. schoonheid in mijn ogen.. | |
Innerchild: | Donderdag, juli 21, 2005 00:18 |
Mooie pennestreken, Renate ... weer graag gelezen ! Liefs / Innerchild |
|
Rien de Heer: | Donderdag, juli 21, 2005 00:17 |
Knappe verwoording van trieste gevoelens..... Groetjes, Rien. |
|
H.J.: | Donderdag, juli 21, 2005 00:17 |
van de liefde weet ik niet zoveel,alleen dit: je leert het nooit ten volle kennen. het blijft zoeken,vinden,vallen en opstaan en weer doorgaan. sorry ik lijk dokter Phill wel. trustenxxx H.J. |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 juli 2005 | ||
Thema's: |