zag vogels naar gedachten fluiten
ik kan er niet bij stilstaan
er mee zitten evenmin
heb me erbij neergelegd
ik hoorde het suizen
de valbijl deed geen pijn
ik rolde weg en kon
mijn ogen sluiten
op één oor sterven
leek me fijn
ik hoorde bladeren ruisen
mijn lijf verstrakte
en de wervel brak
ik zag vogels naar
gedachten fluiten
die ik net nog had
ik hoorde golven sluiten
mijn adem niet gespaard
ik hoefde echt
nooit meer naar buiten
ik ben van binnen
ook niets waard
wil melker
21/07/2005
Steven Vermeulen: | Vrijdag, juli 22, 2005 12:10 |
wow, deze doet me even zwijgen, maar doet me ook even beseffen dat ik eigenlijk weinig heb om over te klagen. |
|
poky: | Donderdag, juli 21, 2005 18:55 |
heel mooi,poky | |
hiljaa: | Donderdag, juli 21, 2005 17:53 |
arme vogel.....! knufliefs--hiljaa-- |
|
kimmytje: | Donderdag, juli 21, 2005 15:11 |
hey, supermooi gedicht, hoe je je gevoelens verwoord in dit prachtig gedicht is met geen woorden te omschrijven. ik durf wedden dat jij zeker een waardig karakter hebt en dat jij zeker iets waard bent kijk maar naar het feit dat je zo'n mooie gedichten kan schrijven! vele groetjes en dikke kus -xxxxxxxx- kimmytje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 21 juli 2005 | ||
Thema's: |