Meisje uit de polder
In een mistig polderlandschap
Door zonnestralen doorbroken
Kwam jij op aarde
Met een gouden randje omstoken
Een hart zo zuiver en vol met liefde
Dat heb je altijd al gehad
Een prachtmens van buiten en van binnen
Vindt nu pijn en verdriet op haar pad
Vol ongeloof en woede, verbijstering en haat
Emoties die jou vreemd zijn
Je hebt ze steeds ontkend
Deze moet je voelen
Ook als je een poldermeisje bent
Voor elk mens stelt je hart zich open
Diep in je schuilt een groot verdriet
Liefde voor jezelf zit ook van binnen
Maar nee, dat zie je niet
Zoals de polder je heeft gevormd
En de boer zijn eigenwijsheid ontkent
Een waterige zon het land doet dampen
Moet jij leren wie je bent
Een meisje uit de polder
Zacht en lief van aard
Eigenwijs en koppig
Spontaan maar ook bedaard
Ga leven in het nu
Stop nu met alle kolder
Vandaag is goed genoeg
Zonnestraaltje uit de polder
Auteur: Tuonra | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 21 juli 2005 | ||
Thema's: |