Het is maar twee weken.
Ik ga maar twee weken en ik kom echt wel weer bij jou.
Ik heb het nog niet gezegd maar weet dat ik best veel van je houd.
Maar ja, dat klinkt zo cliché en wat moe je ermee.
Ik lig straks in het zonnetje lekker aan de zee.
Hoelang gaan we nou met elkaar één maand.
Houden van klinkt ook zo verwaand.
Alsof het normaal is en ik het nou eenmaal zeggen moet.
Maar ik vraag me af doet dat je goed?
Geloof me echtwaar ik ga je missen.
En zal niet naar een andere jongen gissen
Want die zal me niet geven wat jij me geeft.
Die zal nooit beleven wat jij met mij beleefd.
En eerlijk gezegd blijf ik liever thuis.
En hang elke avond lekker met jou voor de buis.
Of liggen we lekker de hele dag in bed.
Niet slapen nee dan hebben we vast de grootste pret.
Maar ik moet gaan naar Israël wel komende donderdag.
Ik mis mijn stief zus, en is dus even belangrijker als dat mag?
En ja misschien is het gevaarlijk om nu te gaan.
Anders moet ik twee jaar wachten en dat doe ik haar niet aan.
En als ik je zeg dat je echt heel lief bent.
Dat het voelt alsof ik je al jaren ken.
Geloof me dan alsjeblieft.
Jou missen kan ik nu niet.