Ik sluit mijn ogen,
en maak een tijdreis
door mijn eigen verleden.
Mensen komen voorbij,
mensen die me hebben laten lachen,
en die me hebben laten huilen.
Alles zie ik weer gebeuren,
van de leuke dingen,
tot mijn nachtmerries die uitkomen.
Ik maak een tijdreis die laat zien,
dat ik na vallen,
altijd gewoon voor opstaat.
Soms duurde dat even,
en hadden tranen de overhand,
maar de zon ging altijd weer schijnen.
Ik maak een tijdreis,
die nog niet aan zijn einde is,
want in de toekomst
heb ik nog een lange weg te gaan.
Auteur: syllieme | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 27 juli 2005 | ||
Thema's: |