Met verscheurd hart
tuimel ik de nacht in
laat de wind mijn wangen
langs beide kanten kussen
Het zwarte deken slokt me op
kent geen genade
De sterren en de maan
onbezorgd schijnend
op alle harten
tovert een kleine glimlach
om mijn betraande lippen
Geen kans op verlossing
geen bevrijding
van de koude twijfel
die m'n ziel berooft
van haar onzeker leven
Vele vragen voeren me
naar een plaats
waar het kwellend is door te gaan
zonder jou
Met prangende gevoelens
laat ik langzaam
bevend los
aan de gedachte aan jou
Ik neem mee wat het dierbaarste was
en altijd zal zijn
onze liefde
die ooit sterk genoeg was
mijn hart te redden