~ nachtgekooid ~
lucht is om te snijden
vochtig wasem behangen
zwaart aan tot tralies lood
nachtgekooid gevangen
verstoord in cirkeling
kreunt zij heftig benauwd
snakkend naar vrijadem
gif en afval volgestouwd
moeder aarde kermt
vechtend in stervensnood
haar lijf teert hollend uit
wachtend op de dood
| sunset: | Vrijdag, juli 29, 2005 10:50 |
| Duister angstig en bijna hopeloos. Ik blijf haar kracht zien, voelen. Liefs en warme knuf, genegenheid sunset |
|
| hiljaa: | Vrijdag, juli 29, 2005 08:40 |
| prachrig neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 29, 2005 00:50 |
| heel mooi neergezet liefs Dirk |
|
| m@rcel: | Vrijdag, juli 29, 2005 00:43 |
| stilmakend mooi geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
| Black Lord: | Vrijdag, juli 29, 2005 00:35 |
| prachtig verwoord met stille bewondering gelezen warme groet ***Wim**** |
|
| L.Bert: | Vrijdag, juli 29, 2005 00:14 |
| Adembenemend. Wel fatalistisch. | |