Nu de wereld mij omringt
in al haar menselijkheid
waan ik mij levend
doch verstikt in mijn zijn
waar mijn gedachten niet
langer enkel mij toebehoren
maar geschreven staan
Ik sluit me af zoals ik
dikwijls deed wanneer
het open boek dat mijn
ogen weerspiegelen
teveel dreigde te vertellen
aan naamloze gezichten
zonder betekenis voor mij
Verscholen in mijn binnenste
huizen de verloren dromen
die jij mij voorsprak in beelden
nog gekleurder uit jouw mond
onderwijl jij mijn wang beroerde
en de tranen die ik stil huilde
opving zonder te zien
Mathilde: | Zondag, juli 31, 2005 21:24 |
heel, heel mooi... je weet me altijd te raken! liefs, mathilde |
|
milamber: | Zondag, juli 31, 2005 19:09 |
Erg droef en zeer mooi geschreven. groetjes kerwin |
|
fox_bert: | Zondag, juli 31, 2005 17:17 |
hmm ga dan maar weer snel kijken ;-) jeetje mooi werkje hoor ;-) liefs Bert |
|
sunset: | Zondag, juli 31, 2005 14:31 |
Wohw! Chapeau. En heel graag gelezen. Liefs en warme knuf / sunset |
|
fiever: | Zondag, juli 31, 2005 14:30 |
Je hebt mooi woorden gevonden. Leuk gedicht, liefs fiever |
|
m@rcel: | Zondag, juli 31, 2005 13:18 |
Heel mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 31 juli 2005 | ||
Thema's: |