Gedragen
bloemen dragen geen tijd
dat kan enkel het hart
fris als de winden waaien
zo zoet mijn gedachten
ver van zilte meren
spreek ik alleen mijn schaduw
ik vind hem in het donker niet
maar voel hem des te meer
de enige vriend
die mij al een leven vergezelt
even als de wolf
die later kwam
een drie punt
vandaag gevonden
de reden
van een vechtend verleden
daar waar in mystiek
engelen me dragen
zweef ik verder naar het land
waar ik mijn ik mag zijn
voelend delend
met een grens
want ik blijf een mens
met vreemde dromen
***Wim****
Janette Scharenborg: | Zondag, juli 31, 2005 21:59 |
idd wel een beetje vreemd, maar ik hou van vreemd, hoord gewoon bij Freaks. Schitterend verwoord. Liefs Janette | |
Mathilde: | Zondag, juli 31, 2005 21:14 |
ik hou van vreemd, zeker als het zo prachtig wordt beschreven! liefs, mathilde |
|
Lia : | Zondag, juli 31, 2005 17:46 |
ik zweef gewoon een stukje mee... en dat de wolf vreemd was... ach.. daar ben ik nu wel aan gewend.. warme knuf,Lia | |
kimW: | Zondag, juli 31, 2005 17:28 |
Ik moet je gedichten met veel aandacht altijd lezen. Kan er niet even snel doorheen. Ligt geheel aan mij, i know. Deze is voelend mooi. Ik 'snap' alleen niet zo nog wat de wolf bij jou doet. Is het karakter van de wolf wat in je huist? Of moet ik gewoon meerdere, misschien vroegere, gedichten van je lezen voor antwoorden? Een uilenroepje met een Kimkus |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 31 juli 2005 | ||
Thema's: |