Over hei en heldere kijk wijst zij
haar tranen besprenkeld perk
en vijver dorst zich lessend aan mij
voorbij de rust de middag als een trein
vredig met wolkjes aan haar zij-
de vlinders klappen roosjes draaien
rondjes zingen mooie woordjes
en een enkele verdwaalde eend
verklapt het einde met een zwaluwslag
penselenzwaai dommelzacht spiegeling
fluistering vreemdeling verduistering.
sunset: | Dinsdag, augustus 02, 2005 09:27 |
Heerlijk poëtisch woordgespeel. Graag gelezen. Liefs / sunset |
|
wijnand.: | Dinsdag, augustus 02, 2005 00:45 |
prachtig | |
Arnica: | Dinsdag, augustus 02, 2005 00:39 |
Heerlijk Liefs, Arnica |
|
Fri..: | Dinsdag, augustus 02, 2005 00:31 |
Ah, schitterend! ( Zo mooi een woordspel) Dit is poëzie.. Liefs, Frida |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 02 augustus 2005 | ||
Thema's: |