Verblind kwam je buiten
verblind kwam je buiten
badend in het zweet
naar een woeste worsteling
in een holle donk’re rots
in je bloeddoorlopende ogen
blonken jou gouden tranen
van blijdschap en geluk
alweer was je een brugje verder
rust nu maar even
en geniet van dat moment
toen je uit het duister trad
en de zon je welkom kuste
bewaar dan dat moment
als waardevolle herinnering
koester hem het kan zo
belangrijk zijn voor later
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, augustus 04, 2005 08:50 |
| Je moet elk moment koesteren (= in die zin bewaren, een plaatsje geven). Uiteindelijk word je alleen maar gevormd door 'momenten'. Toch? Mooi. Liefs / sunset |
|
| hiljaa: | Donderdag, augustus 04, 2005 08:17 |
| koesteren....is heel belangrijk! prachtig neergepent! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Niniki: | Donderdag, augustus 04, 2005 00:42 |
| Een wijze raad..... knuffie Nini |
|
| m@rcel: | Donderdag, augustus 04, 2005 00:26 |
| Heel mooi geschreven weer Christa Slaap lekker m@rcel |
|
| Bieke: | Donderdag, augustus 04, 2005 00:13 |
| Een wijs gedicht van een wijze dame ;)) Slaapwel lieverd liefs Bieke, |
|
| Irdana: | Donderdag, augustus 04, 2005 00:12 |
| heel mooi verwoord voor al de laatste strofe fijne nachtrust Crista voor jou en Rinze liefs Irdana |
|
| milamber: | Donderdag, augustus 04, 2005 00:09 |
| een mooi en waar advies, en zeker zo goed verwoord groetjes en trusten kerwin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||