ik leef niet meer voor jou
ik heb te veel moeten van jou verduren
jij met je rare kuren
echt ik krijg er genoeg van
als je weg gaat is dat voor mij een zegen
dan zal ik tenminste eens rustig kunnen leven
ik leef echt niet voor jou
want het is niet draagelijk
te leven met een zwarte ziel
vol triest en pijn
door het lijden en het
niet zijn van wie ik ben
ik leef even voor mezelf
want nu is het koud en vervroren in men hart
men woorden te kil en vervormd
door de jaren van stomheid
door het niet kind zijn
(ik wil leven ,
maar zoals ik ben niet zoals een ander het wil
zo graag zo ik mezelf zijn
ik huil vaak als ik men makser afzet , maar ik laat me tranen maar es gaan zodat ik niet ontplof als het me niet gaat )