Terwijl jij de touwen doorknipte
voelde ik de grond verschuiven
alsof er een aardbeving was
viel in een bodemloze put
de diepte in met het sprookje
niets bleef over van je beloofde woorden
stilaan beetje bij beetje
kwam ik weer naar boven
vocht me weer overeind
sloot het boek uit het verleden
maar de littekens van de val
draag ik verder heel mijn leven.
Nav het gedicht van Wijnand Scharen
Mathilde: | Vrijdag, augustus 12, 2005 21:28 |
prachtig en herkenbaar... liefs en knuf, mathilde |
|
Dirk Hermans: | Vrijdag, augustus 12, 2005 18:48 |
mooi liefs Dirk |
|
Renate-td-: | Vrijdag, augustus 12, 2005 13:44 |
Heel mooi Bieke.. liefs, Renate |
|
hiljaa: | Vrijdag, augustus 12, 2005 13:40 |
prachtig is dit! knufliefs--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Vrijdag, augustus 12, 2005 12:54 |
prachtig mooi geschreven Knuff/liefs m@rcel |
|
Spinningpoessie: | Vrijdag, augustus 12, 2005 12:34 |
vind je gedicht erg mooi | |
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 12 augustus 2005 | ||
Thema's: |