hoe wordt de mens
de mens die hij nu is
soms even terug geworpen in de tijd
waarin alles eenvoudig hoorde te zijn
zonder verdriet en pijn
vol verlangen dromend
de toekomst tegemoed komend
gedachten gedragen door de wind
het leek toen nog eenvoudig
voor het onbevangen kind
tot op een dag het wakker wordt
en beseft dat nachtmerrie's ook in het echt bestaan
triest voelt dan het hart
omdat het onbevangen kind kunnen zijn
voor altijd is weggegaan
mugje: | Maandag, augustus 15, 2005 00:00 |
De kracht straalt er vanaf. mooi geschreven LOVE YOU XXX je mugje XXX |
|
Niniki: | Zondag, augustus 14, 2005 23:26 |
phoe.....heftig, maar prachtig verwoord! Knuffie Nini |
|
Lia : | Zondag, augustus 14, 2005 23:01 |
heel rakend... knuf, Lia |
|
m@rcel: | Zondag, augustus 14, 2005 22:59 |
droef-mooi Knuff m@rcel |
|
Fata Morgana: | Zondag, augustus 14, 2005 22:58 |
Wederom rakend, gevoel beschrijvend zoals ik het nu voel, liefs Jolanda | |
psych: | Zondag, augustus 14, 2005 22:35 |
oeff,,, Annemieke,, dit raakt me en sluit aan op mijn gedicht,,, liefs,,elze,, [ kus |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 14 augustus 2005 | ||
Thema's: |