In mijn hoofd raast het.
Al dagen lang.
Elke keer als het t even rustig wordt.
Lijk het wel of mijn gedachten in het oog van een tornado zitten.
Mijn hart is een piste.
Veel sneeuw en koud.
Soms dendert mijn hart als een lawine.
Koud en totale chaos.
Mijn ogen zijn een oceaan.
Van rustig golvend.
Tot een tsunamie die eerst mijn tranen opzuigt voor hij ze in een moment razend snel en met veel geweld terug geeft.
Dario DV: | Dinsdag, augustus 16, 2005 17:31 |
Fictie of niet. Het geeft mooi weer hoe je je soms voelen kan. Ciao, Dario |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 15 augustus 2005 | ||
Thema's: |