Wat ik heb vergeet ik even
als ik in gedachten zweef
gedachten als zeepbellen
zo geluidloos als ze exploderen
niemand die het ziet
welke littekens het exploderen liet
maar ik erken dat ik binnenin
onverbiddelijk muurvast zit.
het ontrukt de zin van mijn bestaan
toch wil ik niet klagen
in een leven heeft men soms eens tegenslag
zeg ik mezelf met een lach
4me: | Woensdag, augustus 17, 2005 21:44 |
Heel mooi, graag gelezen. | |
sunset: | Woensdag, augustus 17, 2005 08:51 |
Tonend, delend verwoord. Al blijft de pijn wel voelbaar. Liefs en mijn warme genegenheid / sunset |
|
hiljaa: | Woensdag, augustus 17, 2005 08:06 |
mooi verwerkt! knufliefs--hiljaa-- |
|
Lia : | Woensdag, augustus 17, 2005 06:56 |
heerlijk om het van je af te schrijven...knuf, Lia | |
m@rcel: | Woensdag, augustus 17, 2005 00:49 |
Soms is het beter om het gewoon te zeggen, als je alles maar inslikt dan komt het er toch een keer uit. en als je dan gesproken hebt kan je toch weer verder gaan. Heel mooi geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
Niniki: | Woensdag, augustus 17, 2005 00:34 |
We mogen allemaal wel eens klagen, hoor. Of zeggen wat je dwars zit. Dat is waarschijnlijk beter als dat je het doorslikt en gewoon weer doorgaat. Knuffie Niniki |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2005 | ||
Thema's: |