Parodie; Het ‘Eit-gedichtje’
Een dichtje is een klein versje
Een rijmpje van je hart
Soms weet je je erin te vinden
Soms vind je hem apart
Soms rijmen over pijnlijke dingen
Soms juist over de schoonheid
Uiteindelijk is het iemands gevoel
Dus wees tot in ieder geval het lezen ervan bereid
Soms gaan gedichten over niks
Soms is het fictie, soms een feit
Rijmpjes zijn zo verschillend
Maar het voelt als een bevrijding van je creativiteit
Want ook je ziel moet wel is zijn hart luchten
Na die eeuwige wils strijdt
Soms wil je gewoon wat neer zetten
Dat je je in het dichten verbijt
Soms heb je gevoelens die je niet kan uitdrukken
Maar zonder ze zelf te snappen wil je ze wel kwijt
Het zoeken naar de juiste samenstelling
De perfecte samenhang vinden wordt een strijd
Soms kunnen mijn handen niet stoppen met schrijven
Ondanks hoe mijn slaap hieronder lijdt
De vloeiende letters vormen woorden
De woorden tot een gedichtje die mij verblijd
Maar het kan mij niet zijn ontgaan
Dat DIT versje nergens toe lijdt
Geen zinvol woord vult dit dichtje
Mijn rijmpje slaat op grofweg schijt
Maar op het einde van het nutteloze versje
Voelt de opgesloten artiest in mij zich wel bevrijd
Want het is mij gelukt
Te dichten met steeds het einde als –eit
* you make me feel so good, music makes me feel soow good *
(Kane)
* 19/04/05 *